Wyszukiwarka
Liczba elementów: 3412
Zabełków
Olza to najważniejsza rzeka Śląska Cieszyńskiego (Płynie także przez Krainę Górnej Odry). Łącznik obu, podzielonych granicą państwową części współtworzących dzisiaj Euroregion Śląsk Cieszyński. Początkowe kilometry biegu Olzy znajdują się na terytorium Polski, ostatnie zaś, przed ujściem do Odry, stanowią polsko-czeską granicę. Spływ kajakami lub pontonami jest możliwy w dolnym biegu - począwszy od czeskich Dietmarowic niedaleko Karwiny, aż po miejscowość Olza. Przenoski oraz niebezpieczne jazy powodują, że rzekę na tym odcinku powinni „poskramiać” doświadczeni kajakarze.
więcej >>
Dodaj do planera
Bielsko-Biała
Qubus Hotel Bielsko-Biała to nowoczesny obiekt konferencyjno-hotelowy usytuowany w samym centrum Bielska-Białej. Hotel dysponuje 4 przestronnymi salami szkoleniowymi mogącymi pomieścić 280 osób. Przestrzenie konferencyjne wyposażone są w nowoczesny sprzęt audio-wizualny; sale posiadają system mobilnych ścian.
więcej >>
Dodaj do planera
Bielsko-Biała
Hotel ibis Styles Bielsko-Biała to miejsce stworzone dla wyjątkowych i niezapomnianych spotkań. Do dyspozycji Goście mają 4 klimatyzowane, w pełni wyposażonych sale konferencyjne. Najmniejsza z nich idealnie nadaje się na kameralne spotkania (35 m2). Największa pozwala na zorganizowanie ważnego wydarzenia dla 200 osób. W każdej sali szkoleniowej dostępny jest bezprzewodowy Internet.
więcej >>
Dodaj do planera
Brenna
Hotel Kotarz położony jest w samym centrum Brennej. Z myślą o klientach biznesowych przygotowano profesjonalne zaplecze konferencyjne. Hotel konferencyjny wyposażony jest w 3 sale o zróżnicowanej wielkości, przeznaczone dla różnych zastosowań.
więcej >>
Dodaj do planera
Jastrzębie-Zdrój
Szotkówka jest niewielką rzeką o bardzo czystej wodzie. Szlak kajakowy na Szotkówce zaczyna się w Jastrzębiu-Zdroju i jest poprowadzony aż do ujścia tej rzeki do Olzy (ok. 10 km).
więcej >>
Dodaj do planera
Bielsko-Biała
Hotel Szyndzielnia dysponuje kilkoma salami konferencyjnymi. Największa z sal o powierzchni 340 m2 mieści do 220 osób w zależności od układu. Sala przystosowana jest zarówno do organizacji spotkań biznesowych, szkoleń, jak i przyjęć okolicznościowych. Dodatkowym atutem sali jest osobne wejście z otwartym tarasem.
więcej >>
Dodaj do planera
Bielsko-Biała
W najbardziej okazałym pomieszczeniu zamku – Salonie Muzycznym – istnieje możliwość zorganizowania wydarzenia, konferencji czy koncertu. Osoby, które bardziej cenią sobie nowoczesność, mogą wybrać przestrzeń zamkowego atrium (dziedziniec wewnętrzny z przeszklonym zadaszeniem).
więcej >>
Dodaj do planera
Cieszyn
Restauracja powstała w miejscu XIX-wiecznej gospody „U Korbasa”.
więcej >>
Dodaj do planera
Brenna / Korbielów; Wołosate
Fragment Transbeskidzkiego Szlaku Konnego wiodący przez województwo śląskie to bardzo atrakcyjna wędrówka przez malownicze partie Beskidów, w tym przez centralną część Beskidu Śląskiego oraz dość wysoką część Beskidu Żywieckiego. Rejon masywu Lipowskiej oraz fragment szlaku pomiędzy Halą Lipowską a ...
więcej >>
Dodaj do planera
Pszczyna
Miasto nad Pszczynką ukształtowało się w sąsiedztwie zamku książęcego. Prawa miejskie otrzymała Pszczyna prawdopodobnie z rąk księcia raciborskiego Władysława w XIII wieku. Dokument nie zachował się jednak do naszych czasów. Dysponujemy jedynie aktem z 1498 roku, w którym książę cieszyński Kazimierz II odnawiał Pszczynie prawa miejskie. Rynek ma kształt prostokąta. Zdobi go odrestaurowana studzienka z drewnianym daszkiem. Od niedawna na jego skraju ustawiono odlaną z metalu ławeczkę z figurą księżnej Daisy – żony księcia pszczyńskiego Jana Henryka XV Hochberga von Pless. Daisy, czyli Maria Teresa Oliwia Cornwallis-West wywodziła się z angielskiej arystokracji, słynęła z urody i stylu. W północno-zachodniej pierzei rynku stoi ratusz miejski i kościół ewangelicki. Obydwie budowle przylegają do siebie. Ratusz wzniesiono w XVII wieku w stylu barokowym. Później był wielokrotnie przebudowywany, w końcu, w latach 30. ubiegłego wieku, uzyskał formę neobarokową. Podobnie neobarokowy jest kościół ewangelicki. Za budynkiem ratusza, ale już przy ul. Piwowarskiej, stoi kościół katolicki. Kamienice w rynku pochodzą głównie z XVIII i XIX wieku. „Frykówka” wyróżnia się spośród okolicznych swą barokową formą. Wzniesiono ją w połowie XVIII wieku i przez długie lata mieściła winiarnię „U Frikego”. Ulice wychodzą z rynku pod kątem prostym. Jedynie od strony zachodniej rynek otwiera się na zamek, wzdłuż którego biegnie jedna ulica. Kiedyś mury miejskie oplatały miasto bardzo ciasno. Pozostałością po nich jest biegnąca po okręgu (według niektórych ośmiokątna) ulica Warowna.
Cieszyn
W obrębie staromiejskiego układu znalazły się: Góra Zamkowa, teren lokacyjnego miasta otoczony niegdysiejszymi murami obronnymi, Górne Przedmieście, Przedmieście Przykopa, dwa zespoły XIX-wiecznej zabudowy (po stronie północnej i południowej Górnego Przedmieścia) oraz dzielnica willowo–ogrodowa na południowym zboczu tzw. Małego Jaworowego. Obok kilku zabytkowych kościołów, zespołu kamienic oraz zabudowań zamkowych, do układu urbanistycznego należą także kompleksy zieleni miejskiej. Są to: park na Górze Zamkowej (powstały w związku z XIX-wieczną przebudową zamku), Park Pokoju na miejscu ogrodu przypałacowego (pałac Larischa), Park Kościelny (powstały pod koniec XIX w. na terenie cmentarza ewangelickiego), Park Świętej Trójcy (stanowiący północno-wschodni narożnik Placu Józefa Londzina), ogrody w dzielnicy willowej oraz kilka innych obszarów. Na charakter układu urbanistycznego Cieszyna wpływa szereg elementów tzw. małej architektury, jak np. kolumna Maryjna zlokalizowana na zbiorniku wodnym na Starym Targu, figura świętego Floriana na Rynku, figury świętego Jana Nepomucena oraz Najświętszego Serca Pana Jezusa na Górnym Rynku, świętego Jana Nepomucena przy Moście Przyjaźni, a także krzyże, jak choćby te przed kościołem pod wezwaniem świętej Marii Magdaleny na placu Świętego Krzyża czy przed kościołem Bonifratrów oraz kapliczki. Istotne walory krajobrazowe wiążą się z urządzeniami i ciekami wodnymi, do których należy Młynówka, wokół której powstała tzw. Cieszyńska Wenecja. Znajduje się tu także dawny młyn z urządzeniami hydrotechnicznymi.
Bielsko-Biała
Mikuszowice powstały na przełomie XIII i XIV wieku, w ramach akcji kolonizacyjnej tutejszych ziem, które wcześniej spustoszone zostały przez Tatarów. Nazwa wsi pochodzi od pierwszego sołtysa, Mikołusza. Od wieku XIV, gdy przepływająca przez wieś rzeczka Biała stała się granicą pomiędzy Księstwem Oświęcimskim i Cieszyńskim, Mikuszowice uległy podziałowi, który w nazwach utrwalił się po czasy obecne, gdy jest częścią Bielska-Białej. Po prawej stronie rzeczki Białej leżą Mikuszowice Krakowskie, po lewej Mikuszowice Śląskie. Mikuszowice Krakowskie od 1457 r. jako wieś królewska wchodziły w skład dóbr łodygowickich. Pierwszy kościółek w Mikuszowicach, który prawdopodobnie powstał u początków wsi, zniszczony został przez powódź w połowie XV stulecia. Drugi kościół wzniósł w roku 1455 cieśla Mączka, na zlecenie Maćka Konity, byłego rozbójnika, który (otrzymawszy glejt królewski) zakupił sołectwo. Kościół, przez jakiś czas parafialny, stał się niebawem filią parafii w Łodygowicach. W XVI wieku na fali reformacji Mikuszowice Śląskie stały się ośrodkiem luteranizmu, Krakowskie zaś kalwinizmu, który przez pewien czas stał się popularnym wyznaniem w Księstwie Oświęcimskim. Przejęta przez wyznawców kalwinizmu świątynia, w roku 1615 (na skutek zabiegów Piotra Warszyckiego, kasztelana łodygowickiego) powróciła w ręce katolików. Kościół spłonął w 1687 od uderzenia pioruna. Obecny kościół to modrzewiowa budowla, ukończona w roku 1690 na zlecenie łodygowickiego proboszcza Urbana Kupiszowskiego, przez cieślę Piotra Piotrowskiego. Znaczne zmiany w wyposażeniu świątyni nastąpiły w wieku XVIII. Z tego czasu pochodzi m.in. polichromia ze scenami z życia św. Barbary (autorstwa Johana Mentilla z Bielska), a także barokowe ołtarze. W lewym z ołtarzy bocznych znajduje się gotycka, drewniana, XV-wieczna rzeźba Matki Bożej z Dzieciątkiem, należąca do grupy figur określanych mianem śląskich Madonn Pięknych. Z końcem XVIII wieku kościół stał się filią parafii w Wilkowicach. W XIX dobudowano wieżę, którą następnie podwyższono. Od 1965 r. kościół jest siedzibą parafii erygowanej przez metropolitę krakowskiego Karola Wojtyłę.